«Τους βλέπεις στο δρόμο. Τους βλέπεις στην τηλεόραση. Μπορείτε να ψηφίσετε ακόμη και ένα αυτό το φθινόπωρο. Νομίζεις ότι είναι άνθρωποι όπως εσύ. Κάνετε λάθος. Τελείως λάθος." — Ζουν
Ζούμε σε δύο κόσμους.
Υπάρχει ο κόσμος που βλέπουμε (ή είμαστε φτιαγμένοι να δούμε) και μετά υπάρχει αυτός που αισθανόμαστε (και περιστασιακά του δίνουμε μια ματιά), ο τελευταίος από τον οποίο απέχει πολύ από την πραγματικότητα που βασίζεται στην προπαγάνδα που κατασκευάζεται από την κυβέρνηση και τους εταιρικούς χορηγούς της , συμπεριλαμβανομένων των μέσων ενημέρωσης.
Πράγματι, αυτό που οι περισσότεροι Αμερικανοί αντιλαμβάνονται ως ζωή στην Αμερική —προνομιούχα, προοδευτικά και ελεύθερα— απέχει πολύ από την πραγματικότητα, όπου η οικονομική ανισότητα αυξάνεται, οι πραγματικές ατζέντες και η πραγματική δύναμη είναι θαμμένες κάτω από στρώματα της οργουελικής διπλής ομιλίας και της εταιρικής συσκότισης και «ελευθερία. «έτσι που είναι, εκτελείται σε μικρές, νομικιστικές δόσεις από στρατιωτικοποιημένη αστυνομία και ομοσπονδιακούς πράκτορες οπλισμένους μέχρι τα δόντια.
Δεν είναι όλα όπως φαίνονται.
Τέρατα με ανθρώπινα πρόσωπα περπατούν ανάμεσά μας. Πολλοί από αυτούς εργάζονται για την κυβέρνηση των ΗΠΑ.
Αυτή είναι η υπόθεση της ταινίας του John Carpenter They Live , η οποία κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 1988 και παραμένει απελπιστικά, ανατριχιαστικά κατάλληλη για τη σύγχρονη εποχή μας.
Πιο γνωστός για την ταινία τρόμου Halloween , η οποία υποθέτει ότι υπάρχει μια μορφή κακού τόσο σκοτεινή που δεν μπορεί να σκοτωθεί, το μεγαλύτερο έργο του Carpenter είναι εμποτισμένο με μια ισχυρή αντιεξουσιαστική, αντικατεστημένη, λακωνική κλίση που μιλάει για τις ανησυχίες του σκηνοθέτη για την αποσύνθεση της κοινωνίας μας, ιδιαίτερα της κυβέρνησής μας.
Ξανά και ξανά, ο Carpenter απεικονίζει την κυβέρνηση να εργάζεται ενάντια στους ίδιους τους πολίτες της, έναν πληθυσμό που δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα , την τεχνολογία που είναι σαστισμένη και ένα μέλλον πιο φρικτό από οποιαδήποτε ταινία τρόμου.
Στο Escape from New York , ο Carpenter παρουσιάζει τον φασισμό ως το μέλλον της Αμερικής.
Στο The Thing , ένα ριμέικ του ομώνυμου κλασικού επιστημονικής φαντασίας του 1951, ο Carpenter προϋποθέτει ότι όλο και περισσότερο απανθρωποποιούμαστε όλοι.
Στην Christine , την κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος του Stephen King για ένα δαιμονισμένο αυτοκίνητο, η τεχνολογία επιδεικνύει τη δική της θέληση και συνείδηση και προχωρά σε μια δολοφονική έξαψη.
Στο In the Mouth of Madness , ο Carpenter σημειώνει ότι το κακό μεγαλώνει όταν οι άνθρωποι χάνουν «την ικανότητα να γνωρίζουν τη διαφορά μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας».
Και μετά υπάρχει το Carpenter's They Live , στο οποίο δύο μετανάστες εργάτες ανακαλύπτουν ότι ο κόσμος δεν είναι όπως φαίνεται. Στην πραγματικότητα, ο πληθυσμός στην πραγματικότητα ελέγχεται και εκμεταλλεύεται εξωγήινους που εργάζονται σε συνεργασία με μια ολιγαρχική ελίτ. Όλο αυτό το διάστημα, ο πληθυσμός - που ευτυχώς αγνοεί την πραγματική ατζέντα στη δουλειά στη ζωή του - έχει νανουριστεί σε εφησυχασμό, κατηχήθηκε στη συμμόρφωση, βομβαρδίστηκε με περισπασμούς των μέσων ενημέρωσης και υπνωτίστηκε από υποσυνείδητα μηνύματα που εκπέμπονται από την τηλεόραση και διάφορες ηλεκτρονικές συσκευές, διαφημιστικές πινακίδες και τα παρόμοια.
Μόνο όταν ο άστεγος παρασυρόμενος John Nada (τον οποίο έπαιζε μέχρι το τέλος ο αείμνηστος Roddy Piper ) ανακαλύπτει ένα ζευγάρι επεξεργασμένα γυαλιά ηλίου - φακούς Hoffman - που η Nada βλέπει τι κρύβεται κάτω από την κατασκευασμένη πραγματικότητα της ελίτ: έλεγχο και δουλεία.
Όταν κοιτάξουμε μέσα από το πρίσμα της αλήθειας, η ελίτ, που φαίνονται ανθρώπινες μέχρι να απογυμνωθούν από τις μεταμφιέσεις τους, παρουσιάζονται ως τέρατα που έχουν υποδουλώσει τους πολίτες για να τους λεηλατούν.
Ομοίως, οι διαφημιστικές πινακίδες βγάζουν κρυφά, έγκυρα μηνύματα : μια γυναίκα ντυμένη με μπικίνι σε μια διαφήμιση διατάζει πραγματικά τους θεατές να «ΠΑΝΤΡΕΥΤΟΥΝ ΚΑΙ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΟΥΝ». Τα ράφια περιοδικών φωνάζουν «ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΤΕ» και «ΥΠΑΚΕΙΤΕ». Ένα σωρό δολαρίων στο χέρι ενός πωλητή διακηρύσσει: «ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΣΟΥ».
Όταν τα βλέπει κανείς μέσα από τους φακούς Hoffman της Nada, μερικά από τα άλλα κρυμμένα μηνύματα που τυμπάνονται στο υποσυνείδητο των ανθρώπων περιλαμβάνουν: ΟΧΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΣΚΕΨΗ, ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗ, ΥΠΟΒΟΛΗ, ΜΕΙΝΕΙΣ ΚΟΙΜΟΙ, ΑΓΟΡΑ, ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ, ΟΧΙ ΦΑΝΤΑΣΙΑ και ΜΗΝ ΚΑΝΕΙΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ.
Αυτή η εκστρατεία κατήχησης που σχεδιάστηκε από την ελίτ στο They Live είναι οδυνηρά γνωστή σε όποιον έχει μελετήσει την παρακμή της αμερικανικής κουλτούρας.
Ένας πολίτης που δεν σκέφτεται μόνος του, υπακούει χωρίς αμφισβήτηση, είναι υποχωρητικός, δεν αμφισβητεί την εξουσία, δεν σκέφτεται έξω από το κουτί και αρκείται στο να κάθεται και να διασκεδάζει είναι ένας πολίτης που μπορεί εύκολα να ελεγχθεί.
Με αυτόν τον τρόπο, το λεπτό μήνυμα του They Live παρέχει μια εύστοχη αναλογία της δικής μας παραμορφωμένης οπτικής για τη ζωή στο αμερικανικό αστυνομικό κράτος, αυτό που ο φιλόσοφος Slavoj Žižek αναφέρει ως δικτατορία στη δημοκρατία , «την αόρατη τάξη που συντηρεί τη φαινομενική ελευθερία σας».
Μας τροφοδοτούν μια σειρά από προσεκτικά κατασκευασμένες μυθοπλασίες που δεν έχουν καμία ομοιότητα με την πραγματικότητα.
Συντονιστείτε τις προσπάθειες της κυβέρνησης να αποσπάσει την προσοχή, να μας εκτρέψει και να μας μπερδέψει και να συντονιστείτε με το τι πραγματικά συμβαίνει σε αυτή τη χώρα, και θα καταλήξετε σε μια αναμφισβήτητη, δυσάρεστη αλήθεια: αυτό με το οποίο έχουμε να κάνουμε σήμερα είναι ένα αυταρχικό θηρίο που έχει ξεπεράσει αλυσίδες και δεν θα συγκρατηθούν.
Μέσω των πράξεων της αρπαγής εξουσίας, της ωμότητας, της κακίας, της απανθρωπιάς, της ανηθικότητας, της απληστίας, της διαφθοράς, της ακολασίας και της τυραννίας, η κυβέρνηση έχει γίνει σχεδόν αδιάκριτη από το κακό που ισχυρίζεται ότι πολεμά, είτε αυτό το κακό έχει τη μορφή τρομοκρατίας , βασανιστηρίων, ασθένειας , εμπορία ναρκωτικών , σεξουαλική διακίνηση , δολοφονία, βία, κλοπή, πορνογραφία, επιστημονικούς πειραματισμούς ή κάποιο άλλο διαβολικό μέσο πρόκλησης πόνου, ταλαιπωρίας και υποτέλειας στην ανθρωπότητα.
Αφήσαμε τις κακίες και τις καταχρήσεις της κυβέρνησης να συνεχιστούν για πάρα πολύ καιρό.
Μας τροφοδοτούν μια σειρά από προσεκτικά κατασκευασμένες μυθοπλασίες που δεν έχουν καμία ομοιότητα με την πραγματικότητα.
Παρά το γεγονός ότι έχουμε 17.600 φορές περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουμε από καρδιακές παθήσεις παρά από τρομοκρατική επίθεση. 11.000 φορές περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν από αεροπορικό ατύχημα παρά από τρομοκρατική συνωμοσία με αεροπλάνο. 1.048 φορές περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουμε από αυτοκινητιστικό ατύχημα παρά από τρομοκρατική επίθεση και 8 φορές περισσότερες πιθανότητες να σκοτωθείς από αστυνομικό παρά από τρομοκράτη , έχουμε παραδώσει τον έλεγχο της ζωής μας σε κυβερνητικούς αξιωματούχους που μας αντιμετωπίζουν ως μέσο ένα τέλος—η πηγή του χρήματος και της εξουσίας.
Όπως προειδοποιεί ο Bearded Man στο They Live , «Διαλύουν την κοιμισμένη μεσαία τάξη. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι γίνονται φτωχοί. Είμαστε τα βοοειδή τους. Μας εκτρέφουν για σκλαβιά».
Έχουμε εμπλακεί στην ψευδαίσθηση και αρνηθήκαμε να συλλάβουμε την αλήθεια.
Από τη στιγμή που γεννιόμαστε μέχρι να πεθάνουμε, μας καθοδηγείται να πιστεύουμε ότι αυτοί που μας κυβερνούν το κάνουν για το καλό μας. Η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική.
Οι δυνάμεις θέλουν να νιώθουμε ότι απειλούμαστε από δυνάμεις πέρα από τον έλεγχό μας (τρομοκράτες, πανδημίες, μαζικοί πυροβολισμοί κ.λπ.).
Μας θέλουν φοβισμένους και εξαρτημένους από την κυβέρνηση και τους στρατευμένους στρατούς της για την ασφάλεια και την ευημερία μας.
Μας θέλουν δύσπιστους ο ένας για τον άλλον, διχασμένοι από τις προκαταλήψεις μας και ο ένας στον λαιμό του άλλου.
Πάνω απ 'όλα, θέλουν να συνεχίσουμε να βαδίζουμε με τις επιταγές τους ως φοβισμένα, ελεγχόμενα, ειρηνευμένα ζόμπι.
Αυτό με φέρνει πίσω στο They Live , στο οποίο τα πραγματικά ζόμπι δεν είναι οι εξωγήινοι που φωνάζουν τους πυροβολισμούς, αλλά ο πληθυσμός που αρκείται στο να παραμένει υπό έλεγχο.
Όταν όλα λέγονται και γίνονται, ο κόσμος του They Live δεν είναι τόσο διαφορετικός από τον δικό μας. Όπως επισημαίνει ένας από τους χαρακτήρες, «Οι φτωχοί και οι φτωχοί μεγαλώνουν. Η φυλετική δικαιοσύνη και τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι ανύπαρκτα. Έχουν δημιουργήσει μια κατασταλτική κοινωνία και εμείς είμαστε αθέλητοι συνεργοί τους. Η πρόθεσή τους να κυβερνήσουν στηρίζεται στον αφανισμό της συνείδησης. Έχουμε νανουριστεί σε έκσταση. Μας έχουν κάνει να αδιαφορούμε για τον εαυτό μας, για τους άλλους. Επικεντρωνόμαστε μόνο στο δικό μας κέρδος».
Και εμείς, επίσης, εστιάζουμε μόνο στις δικές μας απολαύσεις, προκαταλήψεις και κέρδη. Οι φτωχοί και οι κατώτερες τάξεις μας αυξάνονται επίσης. Η αδικία μεγαλώνει. Η ανισότητα μεγαλώνει. Η ανησυχία για τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Κι εμείς έχουμε νανουριστεί σε έκσταση, αδιαφορώντας για τους άλλους.
Αγνοώντας τι μας περιμένει, έχουμε χειραγωγηθεί ώστε να πιστεύουμε ότι αν συνεχίσουμε να καταναλώνουμε, να υπακούμε και να έχουμε πίστη, τα πράγματα θα πάνε καλά. Αλλά αυτό δεν ίσχυε ποτέ για τα αναδυόμενα καθεστώτα. Και μέχρι να νιώσουμε το σφυρί να έρχεται πάνω μας, θα είναι πολύ αργά.
Πού μας αφήνει λοιπόν αυτό;
Οι χαρακτήρες που καταλαμβάνουν τις ταινίες του Carpenter παρέχουν κάποια εικόνα
Κάτω από τη μαχητικότητα τους, εξακολουθούν να πιστεύουν στα ιδανικά της ελευθερίας και των ίσων ευκαιριών. Οι πεποιθήσεις τους τους φέρνουν σε διαρκή αντίθεση με το νόμο και το κατεστημένο, αλλά παρόλα αυτά είναι μαχητές της ελευθερίας.
Όταν, για παράδειγμα, ο John Nada καταστρέφει τον εξωγήινο υπνοπομπό στο They Live , εκπέμπει μια κλήση αφύπνισης για ελευθερία. Όπως μνημονεύει η Nada, «Ήρθα εδώ για να μασήσω τσίχλα και να κλωτσήσω τον κώλο. Και μου έχει τελειώσει η τσίχλα».
Με άλλα λόγια: πρέπει να δραστηριοποιηθούμε και να πάρουμε θέση για αυτό που είναι πραγματικά σημαντικό.
Σταματήστε να αφήνετε τον εαυτό σας να αποσπάται εύκολα από άσκοπα πολιτικά θεάματα και δώστε προσοχή στο τι πραγματικά συμβαίνει στη χώρα.
Όπως ξεκαθαρίζω στο βιβλίο μου Battlefield America: The War on the American People και στο φανταστικό του αντίστοιχο The Erik Blair Diaries , η πραγματική μάχη για τον έλεγχο αυτού του έθνους λαμβάνει χώρα σε δρόμους, σε αστυνομικά αυτοκίνητα, σε στάσεις μαρτύρων, μέσω τηλεφώνου γραμμές, σε κυβερνητικά γραφεία, εταιρικά γραφεία, σε διαδρόμους και αίθουσες διδασκαλίας των δημόσιων σχολείων, σε πάρκα και συνεδριάσεις δημοτικών συμβουλίων και σε πόλεις και πόλεις σε όλη αυτή τη χώρα.
Όλες οι παγίδες του αμερικανικού αστυνομικού κράτους είναι πλέον σε κοινή θέα.
Ξύπνα Αμερική.
Αν ζουν (οι τύραννοι, οι καταπιεστές, οι εισβολείς, οι κυρίαρχοι), είναι μόνο επειδή «εμείς οι άνθρωποι» κοιμόμαστε.
ΠΕΡΙ JOHN W. WHITEHEAD
Ο συνταγματικός δικηγόρος και συγγραφέας John W. Whitehead είναι ιδρυτής και πρόεδρος του Ινστιτούτου Rutherford . Τα πιο πρόσφατα βιβλία του είναι τα best-seller Battlefield America: The War on the American People , το βραβευμένο A Government of Wolves: The Emerging American Police State και ένα ντεμπούτο δυστοπικό μυθιστόρημα φαντασίας, The Erik Blair Diaries . Μπορείτε να επικοινωνήσετε με το Whitehead στη διεύθυνση staff@rutherford.org . Η Nisha Whitehead είναι η Εκτελεστική Διευθύντρια του Ινστιτούτου Rutherford. Πληροφορίες σχετικά με το Ινστιτούτο Rutherford είναι διαθέσιμες στη διεύθυνση www.rutherford.org .
Οδηγίες δημοσίευσης / Άδεια επανεκτύπωσης
Τα εβδομαδιαία σχόλια του John W. Whitehead είναι διαθέσιμα για δημοσίευση σε εφημερίδες και διαδικτυακές εκδόσεις χωρίς χρέωση. Επικοινωνήστε με το staff@rutherford.org για να λάβετε άδεια επανεκτύπωσης.
Γίνε προστάτης!
Ή υποστηρίξτε μας στο SubscribeStar
Δωρίστε κρυπτονομίσματα ΕΔΩ
Εγγραφείτε στο Activist Post για νέα αλήθεια, ειρήνη και ελευθερία. Ακολουθήστε μας στα SoMee , Telegram , HIVE , Flote , Minds , MeWe , Twitter , Gab , What Really Happened και GETTR .
