Πανδημία τέλος! Τι χάσαμε, τι κερδίσαμε…
Κηρύχθηκε και η λήξη της πανδημίας. Από τα πιο επίσημα χείλη, αυτά του προέδρου του Π.Ο.Υ που έχει διακαή πόθο να αναλάβει τις πολιτικές υγείας όλων των κρατών, έτσι για να τα απαλλάξει από τον φόρτο εργασίας που έχουν. Από τον οργανισμό που δεν είναι δημόσιος, αλλά χρηματοδοτείται από κάποιους «φιλάνθρωπους» μεγιστάνες, που ξέρουν καλύτερα από εμάς τι είναι καλό για την υγεία μας.
Χαράς ευαγγέλια σε όλες τις χώρες, λοιπόν, που απαλλάχθηκαν από τον αόρατο εχθρό και μπορούν να ζήσουν «ελεύθερα»!
Και τώρα ήρθε η ώρα του απολογισμού! Τι κερδίσαμε και τι χάσαμε! Τι αφήσαμε πίσω και τι κρατήσαμε για μετά! Τι παραδώσαμε αυτοβούλως και τι μας πήραν με το ζόρι!
ΤΙ ΧΑΣΑΜΕ
36.000 συμπατριώτες μας που είχαν την ατυχία να βρεθούν στο διαλυμένο σύστημα υγείας που έδιωξε προσωπικό αντί να προσλάβει και που σήκωσε μόνο του το βάρος μιας επιδημίας, καθώς οι γιατροί δεν έκαναν κατ’ οίκον επισκέψεις, ως όφειλαν. Που έπεσαν θύματα των πρωτοκόλλων, των «δεσμεύσεων» και των στρεβλώσεων που στραγγάλισαν την άσκηση της Ιατρικής η οποία όλωςτυχαίως «λησμόνησε» τους νόμους/ αρχές /πρακτικές με τις οποίες λειτουργούσε μέχρι τώρα (βλ. Κούμπος Α., Ο μύθος της πρόληψης και η αναγκαιότητα της θεραπείας).
Άγνωστο αριθμό ασθενών που λόγω των αναστολών στερήθηκαν τις υπηρεσίες των γιατρών και νοσηλευτών οι οποίοι γνώριζαν τις περιπτώσεις τους και τους παρείχαν εξατομικευμένη φροντίδα. Που λόγω της απομόνωσής τους σε ένα αφιλόξενο δωμάτιο νοσοκομείου χωρίς την παρουσία των δικών τους «μαράζωσαν». Που λόγω της «κοινωνικής ευθύνης» την οποία επέδειξαν βρέθηκαν στη δυσμενή θέση να προσπαθούν πια να σώσουν τον εαυτό τους.
Τη ζωή μας, όπως τη γνωρίζαμε και τη ζούσαμε μέχρι τώρα.
Την αξία του ανθρώπου, η οποία ξεψύχησε όταν ακούστηκε το «κατά παρέκκλιση κάθε άλλης διάταξης…» και όταν από χείλη κοινοβουλευτικών παραγόντων εξαπολύθηκαν ύβρεις προς νομοταγείς φορολογούμενουςπολίτες.
Την αυτοδιάθεση του σώματος. Τι κι ανη ανθρωπότητα είχε περάσει από χίλια κύματα, για να αναγνωριστεί ότι είμαστε κύριοι του εαυτού μας! Εν μία νυκτί και με μία παρέκκλιση το κράτος ορίζει την ύπαρξή μας ! Με το ευτελές ποσό, μάλιστα, των 150 ευρώ οι νέοι εκχώρησαν κάθε δικαιοδοσία στον πατερούλη – κράτος που ξέρει (;) το καλό μας, όπως πλειστάκις (δεν) έχει αποδείξει.
Την έννοια/ουσία του ανθρώπου, που υποβιβάστηκε όχι σε ζώο αλλά σε ..πειραματόζωο και αρκετές φορές σε πράγμα(res) που έπρεπε να σκαναριστεί, προκειμένου να συνεχίσει τη δραστηριότητά του.
Την ατομική υγεία και τη γενετική μας ταυτότητα για την οποία το Σύνταγμα κάνει ιδιαίτερη μνεία και για την οποία υπεύθυνο είναι μόνο το άτομο που έχει τον τελευταίο λόγο για ό,τι το αφορά.
Την Ιπποκράτεια Ιατρική. Το «ωφελέεινή μη βλάπτειν». Την ελευθερία του γιατρού να γιατρεύει «κατά την δύναμιν και την κρίσιν» του. Το δικαίωμα στην ενημερωμένη συναίνεση.
Το Εθνικό Σύστημα Υγείας, που αποψιλώθηκε από την αφρόκρεμα του προσωπικού με τις αναίτιες αναστολές και την υπερεργασία και οδηγήθηκε ωσάν αμνός στη …σφαγή του με την ανοχή (πολλές φορές, δυστυχώς!)και των εργαζομένων σε αυτό.
Την Επιστήμη, που μετετράπη σε σκληροπυρηνικό δόγμα, μια νέα θρησκεία που απαιτεί την τυφλή υπακοή όλων και στην οποία κανείς δεν επιτρέπεται να σηκώσει το ανάστημά του.
Τη Δημοκρατία. Το πολίτευμα των προγόνων μας για το οποίο καυχιόμαστε σε κάθε ευκαιρία. Το παραδώσαμε αμαχητί, όταν κάποιοι αποφάσισαν να γκρεμίσουν το Σύνταγμα και τα ανθρώπινα δικαιώματα, περιθωριοποιώντας μια σημαντική ομάδα ανθρώπων που διαφωνούσαν και ακρωτηριάζοντας τους θεσμούς.
Τη Νομική επιστήμη, που έδωσε σάρκα και οστά σε ναζιστικού τύπου μορφώματα, τα οποία αναγνωρίζουν το «δικαίωμα» του κράτους (πάντα για την προστασία της δημόσιας υγείας) να επιβάλει υποχρεωτικές ιατρικές πράξεις, παραβλέποντας το γεγονός ότι μετά το ολοκαύτωμα έχουν απαγορευτεί, καθώς συνιστούν βασανισμό και προσβολή της ανθρώπινης αξίας.
Τον κώδικα της Νυρεμβέργης , τη συνθήκη του Οβιέδο και τη Χάρτα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κείμενα διαχρονικά και -μέχρι πρότινος- και απαρασάλευτα.
Το Σύνταγμα που άφησε την τελευταία του πνοή, όταν ακούστηκε ότι είναι «συνταγματικώς ανεκτό» να καταδικάζονται επιστήμονες σε ασιτία, γιατί η επιστημονική τους κατάρτιση δεν τους επέτρεπε να αποδεχτούν και να «λανσάρουν» αυτό που το επίσημο σύστημα πρόβαλε ως πανάκεια.
Τη Δικαιοσύνη. Που σταμάτησε να υπηρετεί τον άνθρωπο και αποφάσισε να υπηρετεί τα όποια λογής αφηγήματα και συστήματα που αποδείχτηκαν ανθρωποφάγα.
Την Ιστορία. Την ξεχάσαμε. Την αφήσαμε κλεισμένη στο χρονοντούλαπό της, ώστε να μπορούμε να την διαστρεβλώνουμε κατά πώς μας βολεύει.
Το θέατρο και εν γένει την Τέχνη που έκλεισε κατάμουτρα την πόρτα στους συνανθρώπους μας υπακούοντας στον παραλογισμό που θέλει να μπαίνουν σε κλειστό χώρο αυτοί που νοσούν, μεταδίδουν, νοσούν βαριά, καταλήγουν στη ΜΕΘ και πεθαίνουν, φτάνει αυτό να πιστοποιείται από ένα φασιστικής προέλευσης χαρτί.
Την αδέσμευτη και αντικειμενική δημοσιογραφία που προωθούσε προϊόντα σαν τον τελευταίο πλασιέ, που έλεγχε ακτινογραφίες με ύφος τουλάχιστον πρύτανη Ιατρικής σχολής και συμμετείχε σε κάθε προσπάθεια απαξίωσης όσων αμφισβήτησαν.
Την Εκπαίδευση που έβγαζε από την τάξη μαθητές με τη δικαιολογία ότι δεν προσκομίστηκε ένα χαρτί με συμπληρωμένο τον όρο «αρνητικό». Που αδιαφόρησε για την πλατφόρμα καταγραφής των προσωπικών δεδομένων μαθητών και εκπαιδευτικών που τα διαχειριζόταν μια ανώνυμος εταιρεία. Που γύρισε την πλάτη σε αυτά που διδάσκει και έτρεχε πανικόβλητη και μασκοφορεμένη να …σώσει τη ζωή της.
Τις έννοιες των λέξεων . Ο εκβιασμός έγινε επιλογή. Οραγιαδισμός κοινωνική υποχρέωση. Η υποχρεωτικότητα «κοινωνικό δικαίωμα». Το δικαίωμα υποχρέωση. Η υποχρέωση δικαίωμα. Το ξεπούλημα εξυγίανση. Το μαζικό πείραμα «επιχείρηση Ελευθερία».Ο ολοκληρωτισμός Δημοκρατία. Η επιορκία τήρηση του όρκου. Τα επιχειρηματικά συμφέροντα πολιτική Υγείας.
Τη διοικούσα εκκλησία. Που έγινε φερέφωνο της επίσημης πολιτικής, πριμοδοτώντας διαθεσιμότητες ιερέων και προσωπικού που απλά δε συναίνεσε, προωθώντας την υ ποχρεωτικότητα, αποκαλώντας τους συνανθρώπους μας «ναζιστές» και εν δυνάμει «δολοφόνους», απαξιώνοντας τη διδασκαλία που υποτίθεται ότι υπηρετεί.
Την Αριστερά (αυτήν της προόδου!). Αυτή ξεψύχησε την ώρα που έστελνε τους πολίτες που αμφισβητούσαν στα βουνά , αποκαλώντας τους ανοήτουςκαι αλήτες/ αρνητές. Την ώρα που γύρισε την πλάτη στους εργαζόμενους. Την ώρα που ζητούσε την επέκταση της υποχρεωτικότητας και σε άλλους κλάδους, αν και γνώριζε ότι αυτό συνεπαγόταν αναστολές εργασίας. Την ώρα που αποδέχτηκε το πιστοποιητικό κυκλοφορίας , χαρακτηρίζοντάς το ως « όπλο» . Την ώρα που έκανε τα στραβά μάτια όταν ένας υγειονομικός απεργός πείναςκατέρρευσε από την πείνα και ένας άλλοςαπεσπάσθη βιαίως από τον χώρο του Υπουργείου. Την ώρα που φίμωσε την αντίθετη επιστημονική άποψη. Την ώρα που δεν προασπίστηκε την ελευθερία του ακαδημαϊκού να ενημερώνει για τα αυτονόητα και τα νόμιμα. Την ώρα που δήλωνε «παρών» σε κρίσιμα νομοθετήματα . Την ώρα που αποδέχτηκε απαγορεύσεις κυκλοφορίας.Την ώρα που υποστήριξε «τα κρατικομονοπωλιακά συμφέροντα των φαρμακευτικών εταιρειών στο όνομα της αντικειμενικής επιστήμης».Την ώρα που…την ώρα που…
Τη ζωή τους όσοι τέθηκαν σε αργία ή απολύθηκαν λόγω υγειονομικών φρονημάτων. Μόνοι χωρίς τη στήριξη ούτε των σωματείων που δεν έβγαλαν ούτε ένα πανό για τους συναδέλφους τους, οι οποίοι αντιμετώπισαν την αδιαφορία ακόμα και δικών τους ανθρώπωνπου τους θεωρούσαν μιαρούς, γιατί απλά έτσι δήλωναν κάποιοι που έπαιζαν τον γιατρό στις τηλεοράσεις.
Tην κοινή λογική που παραβιάστηκε συστηματικά σε όλα τα επίπεδα, με αποτέλεσμα να ζούμε πια σε έναν ανάποδο κόσμο.
Κάθε αίσθημα ντροπής που μπορεί να υπήρχε (ίσως και να μην υπήρχε τελικά!).
ΤΙ ΚΕΡΔΙΣΑΜΕ
Μια χούφτα ήρωες που με προσωπικό κόστος ύψωσαν το ανάστημά τους , μπαίνοντας ασπίδα σε μια κοινωνία η οποία στην προσπάθειά της να μην πεθάνει σωματικά πέθανε ψυχικά και διανοητικά, προσφέροντας την ελευθερία της για τη ζωή της..
Αυτοί οι ήρωες , υγειονομικοί και απλοί πολίτες όλων των κοινωνικών και οικονομικών τάξεων,τους οποίους κάποιοι ( που καμώνονται τους σπουδαίους και γι’ αυτό προτιμήθηκαν για τα ψηφοδέλτια των κομμάτων ) έσπευσαν να λοιδορήσουν και να κατηγορήσουν ως «αγράμματους» , «ριψάσπιδες», «ανεύθυνους», «ψεκασμένους», «ανοήτους», «αλήτες», «πρεζόνια», ήταν οι μόνοι που αντιστάθηκαν στη λαίλαπα, υποστηρίζοντας σθεναρά αυτό που ήταν και νόμιμο και ηθικό. Και στο τέλος επιβεβαιώθηκαν σε όλα!
Ευτυχώς δηλαδή που υπήρχαν και αυτοί ,γιατί αλίμονο στη χώρα ….που δεν έχει ήρωες!
πηγη:
Απόφοιτη του τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.Κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος «Δημιουργική Γραφή»του ομώνυμου διεπιστημονικού προγράμματος ΕΑΠ & Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας . Από το 2002 εργάζεται στο χώρο της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Έχει συμμετάσχει στον συλλογικό τόμο «Διδακτική της Νεοελληνικής Γλώσσας» των Εκδόσεων Γρηγόρη, ενώ τους τελευταίους μήνες αρθρογραφεί συστηματικά για θέματα της επικαιρότητας. Είναι μητέρα τριών παιδιών .
