October 24, 2022

Δικτατορία με μεταμφίεση: αυταρχικά τέρατα σπέρνουν τον όλεθρο στις ελευθερίες μας

24 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2022

Του John W. Whitehead και Nisha Whitehead

«Τους βλέπεις στο δρόμο. Τους βλέπεις στην τηλεόραση. Μπορείτε να ψηφίσετε ακόμη και ένα αυτό το φθινόπωρο. Νομίζεις ότι είναι άνθρωποι όπως εσύ. Κάνετε λάθος. Τελείως λάθος." — Ζουν

Ζούμε σε δύο κόσμους.

Υπάρχει ο κόσμος που βλέπουμε (ή είμαστε φτιαγμένοι να δούμε) και μετά υπάρχει αυτός που αισθανόμαστε (και περιστασιακά του δίνουμε μια ματιά), ο τελευταίος από τον οποίο απέχει πολύ από την πραγματικότητα που βασίζεται στην προπαγάνδα που κατασκευάζεται από την κυβέρνηση και τους εταιρικούς χορηγούς της , συμπεριλαμβανομένων των μέσων ενημέρωσης.

Πράγματι, αυτό που οι περισσότεροι Αμερικανοί αντιλαμβάνονται ως ζωή στην Αμερική —προνομιούχα, προοδευτικά και ελεύθερα— απέχει πολύ από την πραγματικότητα, όπου η οικονομική ανισότητα αυξάνεται, οι πραγματικές ατζέντες και η πραγματική δύναμη είναι θαμμένες κάτω από στρώματα της οργουελικής διπλής ομιλίας και της εταιρικής συσκότισης και «ελευθερία. «έτσι που είναι, εκτελείται σε μικρές, νομικιστικές δόσεις από στρατιωτικοποιημένη αστυνομία και ομοσπονδιακούς πράκτορες οπλισμένους μέχρι τα δόντια.

Δεν είναι όλα όπως φαίνονται.

Τέρατα με ανθρώπινα πρόσωπα περπατούν ανάμεσά μας. Πολλοί από αυτούς εργάζονται για την κυβέρνηση των ΗΠΑ.

Αυτή είναι η υπόθεση της ταινίας του John Carpenter They Live , η οποία κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 1988 και παραμένει απελπιστικά, ανατριχιαστικά κατάλληλη για τη σύγχρονη εποχή μας.

Πιο γνωστός για την ταινία τρόμου Halloween , η οποία υποθέτει ότι υπάρχει μια μορφή κακού τόσο σκοτεινή που δεν μπορεί να σκοτωθεί, το μεγαλύτερο έργο του Carpenter είναι εμποτισμένο με μια ισχυρή αντιεξουσιαστική, αντικατεστημένη, λακωνική κλίση που μιλάει για τις ανησυχίες του σκηνοθέτη για την αποσύνθεση της κοινωνίας μας, ιδιαίτερα της κυβέρνησής μας.

Ξανά και ξανά, ο Carpenter απεικονίζει την κυβέρνηση να εργάζεται ενάντια στους ίδιους τους πολίτες της, έναν πληθυσμό που δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα , την τεχνολογία που είναι σαστισμένη και ένα μέλλον πιο φρικτό από οποιαδήποτε ταινία τρόμου.

Στο Escape from New York , ο Carpenter παρουσιάζει τον φασισμό ως το μέλλον της Αμερικής.

Στο The Thing , ένα ριμέικ του ομώνυμου κλασικού επιστημονικής φαντασίας του 1951, ο Carpenter προϋποθέτει ότι όλο και περισσότερο απανθρωποποιούμαστε όλοι.

Στην Christine , την κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος του Stephen King για ένα δαιμονισμένο αυτοκίνητο, η τεχνολογία επιδεικνύει τη δική της θέληση και συνείδηση και προχωρά σε μια δολοφονική έξαψη.

Στο In the Mouth of Madness , ο Carpenter σημειώνει ότι το κακό μεγαλώνει όταν οι άνθρωποι χάνουν «την ικανότητα να γνωρίζουν τη διαφορά μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας».

Και μετά υπάρχει το Carpenter's They Live , στο οποίο δύο μετανάστες εργάτες ανακαλύπτουν ότι ο κόσμος δεν είναι όπως φαίνεται. Στην πραγματικότητα, ο πληθυσμός στην πραγματικότητα ελέγχεται και εκμεταλλεύεται εξωγήινους που εργάζονται σε συνεργασία με μια ολιγαρχική ελίτ. Όλο αυτό το διάστημα, ο πληθυσμός - που ευτυχώς αγνοεί την πραγματική ατζέντα στη δουλειά στη ζωή του - έχει νανουριστεί σε εφησυχασμό, κατηχήθηκε στη συμμόρφωση, βομβαρδίστηκε με περισπασμούς των μέσων ενημέρωσης και υπνωτίστηκε από υποσυνείδητα μηνύματα που εκπέμπονται από την τηλεόραση και διάφορες ηλεκτρονικές συσκευές, διαφημιστικές πινακίδες και τα παρόμοια.

Μόνο όταν ο άστεγος παρασυρόμενος John Nada (τον οποίο έπαιζε μέχρι το τέλος ο αείμνηστος Roddy Piper ) ανακαλύπτει ένα ζευγάρι επεξεργασμένα γυαλιά ηλίου - φακούς Hoffman - που η Nada βλέπει τι κρύβεται κάτω από την κατασκευασμένη πραγματικότητα της ελίτ: έλεγχο και δουλεία.

Όταν κοιτάξουμε μέσα από το πρίσμα της αλήθειας, η ελίτ, που φαίνονται ανθρώπινες μέχρι να απογυμνωθούν από τις μεταμφιέσεις τους, παρουσιάζονται ως τέρατα που έχουν υποδουλώσει τους πολίτες για να τους λεηλατούν.

Ομοίως, οι διαφημιστικές πινακίδες βγάζουν κρυφά, έγκυρα μηνύματα : μια γυναίκα ντυμένη με μπικίνι σε μια διαφήμιση διατάζει πραγματικά τους θεατές να «ΠΑΝΤΡΕΥΤΟΥΝ ΚΑΙ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΟΥΝ». Τα ράφια περιοδικών φωνάζουν «ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΤΕ» και «ΥΠΑΚΕΙΤΕ». Ένα σωρό δολαρίων στο χέρι ενός πωλητή διακηρύσσει: «ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΣΟΥ».

Όταν τα βλέπει κανείς μέσα από τους φακούς Hoffman της Nada, μερικά από τα άλλα κρυμμένα μηνύματα που τυμπάνονται στο υποσυνείδητο των ανθρώπων περιλαμβάνουν: ΟΧΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΣΚΕΨΗ, ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗ, ΥΠΟΒΟΛΗ, ΜΕΙΝΕΙΣ ΚΟΙΜΟΙ, ΑΓΟΡΑ, ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ, ΟΧΙ ΦΑΝΤΑΣΙΑ και ΜΗΝ ΚΑΝΕΙΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ.

Αυτή η εκστρατεία κατήχησης που σχεδιάστηκε από την ελίτ στο They Live είναι οδυνηρά γνωστή σε όποιον έχει μελετήσει την παρακμή της αμερικανικής κουλτούρας.

Ένας πολίτης που δεν σκέφτεται μόνος του, υπακούει χωρίς αμφισβήτηση, είναι υποχωρητικός, δεν αμφισβητεί την εξουσία, δεν σκέφτεται έξω από το κουτί και αρκείται στο να κάθεται και να διασκεδάζει είναι ένας πολίτης που μπορεί εύκολα να ελεγχθεί.

Με αυτόν τον τρόπο, το λεπτό μήνυμα του They Live παρέχει μια εύστοχη αναλογία της δικής μας παραμορφωμένης οπτικής για τη ζωή στο αμερικανικό αστυνομικό κράτος, αυτό που ο φιλόσοφος Slavoj Žižek αναφέρει ως δικτατορία στη δημοκρατία , «την αόρατη τάξη που συντηρεί τη φαινομενική ελευθερία σας».

Μας τροφοδοτούν μια σειρά από προσεκτικά κατασκευασμένες μυθοπλασίες που δεν έχουν καμία ομοιότητα με την πραγματικότητα.

Συντονιστείτε τις προσπάθειες της κυβέρνησης να αποσπάσει την προσοχή, να μας εκτρέψει και να μας μπερδέψει και να συντονιστείτε με το τι πραγματικά συμβαίνει σε αυτή τη χώρα, και θα καταλήξετε σε μια αναμφισβήτητη, δυσάρεστη αλήθεια: αυτό με το οποίο έχουμε να κάνουμε σήμερα είναι ένα αυταρχικό θηρίο που έχει ξεπεράσει αλυσίδες και δεν θα συγκρατηθούν.

Μέσω των πράξεων της αρπαγής εξουσίας, της ωμότητας, της κακίας, της απανθρωπιάς, της ανηθικότητας, της απληστίας, της διαφθοράς, της ακολασίας και της τυραννίας, η κυβέρνηση έχει γίνει σχεδόν αδιάκριτη από το κακό που ισχυρίζεται ότι πολεμά, είτε αυτό το κακό έχει τη μορφή τρομοκρατίας , βασανιστηρίων, ασθένειας , εμπορία ναρκωτικών , σεξουαλική διακίνηση , δολοφονία, βία, κλοπή, πορνογραφία, επιστημονικούς πειραματισμούς ή κάποιο άλλο διαβολικό μέσο πρόκλησης πόνου, ταλαιπωρίας και υποτέλειας στην ανθρωπότητα.

Αφήσαμε τις κακίες και τις καταχρήσεις της κυβέρνησης να συνεχιστούν για πάρα πολύ καιρό.

Παρά το γεγονός ότι έχουμε 17.600 φορές περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουμε από καρδιακές παθήσεις παρά από τρομοκρατική επίθεση. 11.000 φορές περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν από αεροπορικό ατύχημα παρά από τρομοκρατική συνωμοσία με αεροπλάνο. 1.048 φορές περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουμε από αυτοκινητιστικό ατύχημα παρά από τρομοκρατική επίθεση και 8 φορές περισσότερες πιθανότητες να σκοτωθείς από αστυνομικό παρά από τρομοκράτη , έχουμε παραδώσει τον έλεγχο της ζωής μας σε κυβερνητικούς αξιωματούχους που μας αντιμετωπίζουν ως μέσο ένα τέλος—η πηγή του χρήματος και της εξουσίας.

Όπως προειδοποιεί ο Bearded Man στο They Live , «Διαλύουν την κοιμισμένη μεσαία τάξη. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι γίνονται φτωχοί. Είμαστε τα βοοειδή τους. Μας εκτρέφουν για σκλαβιά».

Έχουμε εμπλακεί στην ψευδαίσθηση και αρνηθήκαμε να συλλάβουμε την αλήθεια.

Από τη στιγμή που γεννιόμαστε μέχρι να πεθάνουμε, μας καθοδηγείται να πιστεύουμε ότι αυτοί που μας κυβερνούν το κάνουν για το καλό μας. Η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική.

Οι δυνάμεις θέλουν να νιώθουμε ότι απειλούμαστε από δυνάμεις πέρα από τον έλεγχό μας (τρομοκράτες, πανδημίες, μαζικοί πυροβολισμοί κ.λπ.).

Μας θέλουν φοβισμένους και εξαρτημένους από την κυβέρνηση και τους στρατευμένους στρατούς της για την ασφάλεια και την ευημερία μας.

Μας θέλουν δύσπιστους ο ένας για τον άλλον, διχασμένοι από τις προκαταλήψεις μας και ο ένας στον λαιμό του άλλου.

Πάνω απ 'όλα, θέλουν να συνεχίσουμε να βαδίζουμε με τις επιταγές τους ως φοβισμένα, ελεγχόμενα, ειρηνευμένα ζόμπι.

Αυτό με φέρνει πίσω στο They Live , στο οποίο τα πραγματικά ζόμπι δεν είναι οι εξωγήινοι που φωνάζουν τους πυροβολισμούς, αλλά ο πληθυσμός που αρκείται στο να παραμένει υπό έλεγχο.

Όταν όλα λέγονται και γίνονται, ο κόσμος του They Live δεν είναι τόσο διαφορετικός από τον δικό μας. Όπως επισημαίνει ένας από τους χαρακτήρες, «Οι φτωχοί και οι φτωχοί μεγαλώνουν. Η φυλετική δικαιοσύνη και τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι ανύπαρκτα. Έχουν δημιουργήσει μια κατασταλτική κοινωνία και εμείς είμαστε αθέλητοι συνεργοί τους. Η πρόθεσή τους να κυβερνήσουν στηρίζεται στον αφανισμό της συνείδησης. Έχουμε νανουριστεί σε έκσταση. Μας έχουν κάνει να αδιαφορούμε για τον εαυτό μας, για τους άλλους. Επικεντρωνόμαστε μόνο στο δικό μας κέρδος».

Και εμείς, επίσης, εστιάζουμε μόνο στις δικές μας απολαύσεις, προκαταλήψεις και κέρδη. Οι φτωχοί και οι κατώτερες τάξεις μας αυξάνονται επίσης. Η αδικία μεγαλώνει. Η ανισότητα μεγαλώνει. Η ανησυχία για τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Κι εμείς έχουμε νανουριστεί σε έκσταση, αδιαφορώντας για τους άλλους.

Αγνοώντας τι μας περιμένει, έχουμε χειραγωγηθεί ώστε να πιστεύουμε ότι αν συνεχίσουμε να καταναλώνουμε, να υπακούμε και να έχουμε πίστη, τα πράγματα θα πάνε καλά. Αλλά αυτό δεν ίσχυε ποτέ για τα αναδυόμενα καθεστώτα. Και μέχρι να νιώσουμε το σφυρί να έρχεται πάνω μας, θα είναι πολύ αργά.

Πού μας αφήνει λοιπόν αυτό;

Οι χαρακτήρες που καταλαμβάνουν τις ταινίες του Carpenter παρέχουν κάποια εικόνα

Κάτω από τη μαχητικότητα τους, εξακολουθούν να πιστεύουν στα ιδανικά της ελευθερίας και των ίσων ευκαιριών. Οι πεποιθήσεις τους τους φέρνουν σε διαρκή αντίθεση με το νόμο και το κατεστημένο, αλλά παρόλα αυτά είναι μαχητές της ελευθερίας.

Όταν, για παράδειγμα, ο John Nada καταστρέφει τον εξωγήινο υπνοπομπό στο They Live , εκπέμπει μια κλήση αφύπνισης για ελευθερία. Όπως μνημονεύει η Nada, «Ήρθα εδώ για να μασήσω τσίχλα και να κλωτσήσω τον κώλο. Και μου έχει τελειώσει η τσίχλα».

Με άλλα λόγια: πρέπει να δραστηριοποιηθούμε και να πάρουμε θέση για αυτό που είναι πραγματικά σημαντικό.

Σταματήστε να αφήνετε τον εαυτό σας να αποσπάται εύκολα από άσκοπα πολιτικά θεάματα και δώστε προσοχή στο τι πραγματικά συμβαίνει στη χώρα.

Όπως ξεκαθαρίζω στο βιβλίο μου Battlefield America: The War on the American People και στο φανταστικό του αντίστοιχο The Erik Blair Diaries , η πραγματική μάχη για τον έλεγχο αυτού του έθνους λαμβάνει χώρα σε δρόμους, σε αστυνομικά αυτοκίνητα, σε στάσεις μαρτύρων, μέσω τηλεφώνου γραμμές, σε κυβερνητικά γραφεία, εταιρικά γραφεία, σε διαδρόμους και αίθουσες διδασκαλίας των δημόσιων σχολείων, σε πάρκα και συνεδριάσεις δημοτικών συμβουλίων και σε πόλεις και πόλεις σε όλη αυτή τη χώρα.

Όλες οι παγίδες του αμερικανικού αστυνομικού κράτους είναι πλέον σε κοινή θέα.

Ξύπνα Αμερική.

Αν ζουν (οι τύραννοι, οι καταπιεστές, οι εισβολείς, οι κυρίαρχοι), είναι μόνο επειδή «εμείς οι άνθρωποι» κοιμόμαστε.

ΠΕΡΙ JOHN W. WHITEHEAD

Ο συνταγματικός δικηγόρος και συγγραφέας John W. Whitehead είναι ιδρυτής και πρόεδρος του Ινστιτούτου Rutherford . Τα πιο πρόσφατα βιβλία του είναι τα best-seller Battlefield America: The War on the American People , το βραβευμένο A Government of Wolves: The Emerging American Police State και ένα ντεμπούτο δυστοπικό μυθιστόρημα φαντασίας, The Erik Blair Diaries . Μπορείτε να επικοινωνήσετε με το Whitehead στη διεύθυνση staff@rutherford.org . Η Nisha Whitehead είναι η Εκτελεστική Διευθύντρια του Ινστιτούτου Rutherford. Πληροφορίες σχετικά με το Ινστιτούτο Rutherford είναι διαθέσιμες στη διεύθυνση www.rutherford.org .

Οδηγίες δημοσίευσης / Άδεια επανεκτύπωσης

Τα εβδομαδιαία σχόλια του John W. Whitehead είναι διαθέσιμα για δημοσίευση σε εφημερίδες και διαδικτυακές εκδόσεις χωρίς χρέωση. Επικοινωνήστε με το staff@rutherford.org για να λάβετε άδεια επανεκτύπωσης.

Γίνε προστάτης!
Ή υποστηρίξτε μας στο SubscribeStar
Δωρίστε κρυπτονομίσματα ΕΔΩ

Εγγραφείτε στο Activist Post για νέα αλήθεια, ειρήνη και ελευθερία. Ακολουθήστε μας στα SoMee , Telegram , HIVE , Flote , Minds , MeWe , Twitter , Gab , What Really Happened και GETTR .

https://www.activistpost.

dioskourosnews.com

Dictatorship in Disguise: Authoritarian Monsters Wreak Havoc on Our Freedoms

OCTOBER 24, 2022

By John W. Whitehead and Nisha Whitehead

“You see them on the street. You watch them on TV. You might even vote for one this fall. You think they’re people just like you. You’re wrong. Dead wrong.” — They Live

We’re living in two worlds.

There’s the world we see (or are made to see) and then there’s the one we sense (and occasionally catch a glimpse of), the latter of which is a far cry from the propaganda-driven reality manufactured by the government and its corporate sponsors, including the media.

Indeed, what most Americans perceive as life in America—privileged, progressive and free—is a far cry from reality, where economic inequality is growing, real agendas and real power are buried beneath layers of Orwellian doublespeak and corporate obfuscation, and “freedom,” such that it is, is meted out in small, legalistic doses by militarized police and federal agents armed to the teeth.

All is not as it seems.

Monsters with human faces walk among us. Many of them work for the U.S. government.

This is the premise of John Carpenter’s film They Live, which was released in November 1988 and remains unnervingly, chillingly appropriate for our modern age.

Best known for his horror film Halloween, which assumes that there is a form of evil so dark that it can’t be killed, Carpenter’s larger body of work is infused with a strong anti-authoritarian, anti-establishment, laconic bent that speaks to the filmmaker’s concerns about the unraveling of our society, particularly our government.

Time and again, Carpenter portrays the government working against its own citizens, a populace out of touch with reality, technology run amok, and a future more horrific than any horror film.

In Escape from New York, Carpenter presents fascism as the future of America.

In The Thing, a remake of the 1951 sci-fi classic of the same name, Carpenter presupposes that increasingly we are all becoming dehumanized.

In Christine, the film adaptation of Stephen King’s novel about a demon-possessed car, technology exhibits a will and consciousness of its own and goes on a murderous rampage.

In In the Mouth of Madness, Carpenter notes that evil grows when people lose “the ability to know the difference between reality and fantasy.”

And then there is Carpenter’s They Live, in which two migrant workers discover that the world is not as it seems. In fact, the population is actually being controlled and exploited by aliens working in partnership with an oligarchic elite. All the while, the populace—blissfully unaware of the real agenda at work in their lives—has been lulled into complacency, indoctrinated into compliance, bombarded with media distractions, and hypnotized by subliminal messages beamed out of television and various electronic devices, billboards and the like.

It is only when homeless drifter John Nada (played to the hilt by the late Roddy Piper) discovers a pair of doctored sunglasses—Hoffman lenses—that Nada sees what lies beneath the elite’s fabricated reality: control and bondage.

When viewed through the lens of truth, the elite, who appear human until stripped of their disguises, are shown to be monsters who have enslaved the citizenry in order to prey on them.

Likewise, billboards blare out hidden, authoritative messages: a bikini-clad woman in one ad is actually ordering viewers to “MARRY AND REPRODUCE.” Magazine racks scream “CONSUME” and “OBEY.” A wad of dollar bills in a vendor’s hand proclaims, “THIS IS YOUR GOD.”

When viewed through Nada’s Hoffman lenses, some of the other hidden messages being drummed into the people’s subconscious include: NO INDEPENDENT THOUGHT, CONFORM, SUBMIT, STAY ASLEEP, BUY, WATCH TV, NO IMAGINATION, and DO NOT QUESTION AUTHORITY.

This indoctrination campaign engineered by the elite in They Live is painfully familiar to anyone who has studied the decline of American culture.

A citizenry that does not think for themselves, obeys without question, is submissive, does not challenge authority, does not think outside the box, and is content to sit back and be entertained is a citizenry that can be easily controlled.

In this way, the subtle message of They Live provides an apt analogy of our own distorted vision of life in the American police state, what philosopher Slavoj Žižek refers to as dictatorship in democracy, “the invisible order which sustains your apparent freedom.”

We’re being fed a series of carefully contrived fictions that bear no resemblance to reality.

Tune out the government’s attempts to distract, divert and befuddle us and tune into what’s really going on in this country, and you’ll run headlong into an unmistakable, unpalatable truth: what we are dealing with today is an authoritarian beast that has outgrown its chains and will not be restrained.

Through its acts of power grabs, brutality, meanness, inhumanity, immorality, greed, corruption, debauchery and tyranny, the government has become almost indistinguishable from the evil it claims to be fighting, whether that evil takes the form of terrorism, torture, disease, drug trafficking, sex trafficking, murder, violence, theft, pornography, scientific experimentations or some other diabolical means of inflicting pain, suffering and servitude on humanity.

We have let the government’s evil-doing and abuses go on for too long.

We’re being fed a series of carefully contrived fictions that bear no resemblance to reality.

Despite the fact that we are 17,600 times more likely to die from heart disease than from a terrorist attack; 11,000 times more likely to die from an airplane accident than from a terrorist plot involving an airplane; 1,048 times more likely to die from a car accident than a terrorist attack, and 8 times more likely to be killed by a police officer than by a terrorist , we have handed over control of our lives to government officials who treat us as a means to an end—the source of money and power.

As the Bearded Man in They Live warns, “They are dismantling the sleeping middle class. More and more people are becoming poor. We are their cattle. We are being bred for slavery.”

We have bought into the illusion and refused to grasp the truth.

From the moment we are born until we die, we are indoctrinated into believing that those who rule us do it for our own good. The truth is far different.

The powers-that-be want us to feel threatened by forces beyond our control (terrorists, pandemics, mass shootings, etc.).

They want us afraid and dependent on the government and its militarized armies for our safety and well-being.

They want us distrustful of each other, divided by our prejudices, and at each other’s throats.

Most of all, they want us to continue to march in lockstep with their dictates as fearful, controlled, pacified zombies.

This brings me back to They Live, in which the real zombies are not the aliens calling the shots but the populace who are content to remain controlled.

When all is said and done, the world of They Live is not so different from our own. As one of the characters points out, “The poor and the underclass are growing. Racial justice and human rights are nonexistent. They have created a repressive society and we are their unwitting accomplices. Their intention to rule rests with the annihilation of consciousness. We have been lulled into a trance. They have made us indifferent to ourselves, to others. We are focused only on our own gain.”

We, too, are focused only on our own pleasures, prejudices and gains. Our poor and underclasses are also growing. Injustice is growing. Inequality is growing. A concern for human rights is nearly nonexistent. We too have been lulled into a trance, indifferent to others.

Oblivious to what lies ahead, we’ve been manipulated into believing that if we continue to consume, obey, and have faith, things will work out. But that’s never been true of emerging regimes. And by the time we feel the hammer coming down upon us, it will be too late.

So where does that leave us?

The characters who populate Carpenter’s films provide some insight

Underneath their machismo, they still believe in the ideals of liberty and equal opportunity. Their beliefs place them in constant opposition with the law and the establishment, but they are nonetheless freedom fighters.

When, for example, John Nada destroys the alien hypno-transmitter in They Live, he delivers a wake-up call for freedom. As Nada memorably declares, “I have come here to chew bubblegum and kick ass. And I’m all out of bubblegum.”

In other words: we need to get active and take a stand for what’s really important.

Stop allowing yourselves to be easily distracted by pointless political spectacles and pay attention to what’s really going on in the country.

As I make clear in my book Battlefield America: The War on the American People and in its fictional counterpart The Erik Blair Diaries, the real battle for control of this nation is taking place on roadsides, in police cars, on witness stands, over phone lines, in government offices, in corporate offices, in public school hallways and classrooms, in parks and city council meetings, and in towns and cities across this country.

All the trappings of the American police state are now in plain sight.

Wake up, America.

If they live (the tyrants, the oppressors, the invaders, the overlords), it is only because “we the people” sleep.

ABOUT JOHN W. WHITEHEAD

Constitutional attorney and author John W. Whitehead is founder and president of The Rutherford Institute. His most recent books are the best-selling Battlefield America: The War on the American People, the award-winning A Government of Wolves: The Emerging American Police State, and a debut dystopian fiction novel, The Erik Blair Diaries. Whitehead can be contacted at staff@rutherford.org. Nisha Whitehead is the Executive Director of The Rutherford Institute. Information about The Rutherford Institute is available at www.rutherford.org.

Publication Guidelines / Reprint Permission

John W. Whitehead’s weekly commentaries are available for publication to newspapers and web publications at no charge. Please contact staff@rutherford.org to obtain reprint permission.

Become a Patron!
Or support us at SubscribeStar
Donate cryptocurrency HERE

Subscribe to Activist Post for truth, peace, and freedom news. Follow us on SoMee, Telegram, HIVE, Flote, Minds, MeWe, Twitter, Gab, What Really Happened and GETTR.