Περιμένοντας τη «Βαρβάρα»
Κάθε καιρικό φαινόμενο πλέον έχει όνομα. Δεν συζητάμε για απλή βροχόπτωση ή χιονόπτωση, αλλά κάποιος ειδικός αναλαμβάνει να τις ονοματίσει. Παρόλο που στις περισσότερες περιπτώσεις πρόκειται για συνήθεις μεταβολές του καιρού, παρουσιάζονται ως ακραία καιρικά φαινόμενα που υποτίθεται ότι απαιτούν ειδικούς κρατικούς χειρισμούς και ιδιαίτερη προσοχή από τους πολίτες-υπηκόους. Ορίζονται ειδικά ωράρια εργασίας, κλείσιμο υπηρεσιών, μετρό και σχολείων, τα μέσα μαζικής αποβλάκωσης προβάλλουν και επαναλαμβάνουν τις ίδιες υπερβολές, σαν να αλλάζουν απλώς τις ημερομηνίες των ρεπορτάζ και έτσι δημιουργείται μια νέα παράδοση: η αναμονή της κακοκαιρίας.
Προς τι, όμως, όλη αυτή η αναστάτωση, η οποία έχει αναδειχτεί σε παγκόσμιο φαινόμενο; Για ποιον λόγο γίνεται τόσος ντόρος για τον καιρό; Ο κυριότερος λόγος είναι ότι καλλιεργείται η εντύπωση ότι έχουμε πλέον έντονα φαινόμενα «κλιματικής αλλαγής», τα οποία δεν είχε ξαναδεί η ανθρωπότητα ποτέ πριν. Δημιουργείται, μάλιστα, ιστορικό αρχείο τέτοιων αλλαγών, ακόμη κι αν στην πραγματικότητα δεν συμβαίνει τίποτε ιδιαίτερο. Είναι ενδεικτικό ότι οι εικόνες χιονισμένων περιοχών της Αττικής δεν συνάδουν με τις περιγραφές τους σε πολλούς ιστότοπους, που φτιάχνουν κλίμα στην κυριολεξία. Ενώ βλέπουμε απλές λεπτές επιστρώσεις χιονιού, οι περιγραφές μιλούν για χιονιάδες και καταστροφές.
Όσοι έζησαν στις δεκαετίες ‘70 – ‘80 συνηθισμένοι σε χιόνια του ενός ή και των δύο μέτρων, είναι άξιον απορίας ότι κατόρθωσαν να επιβιώσουν! Αλλά όχι… πρέπει να πειστούμε όλοι ότι υπάρχει πρόβλημα με το κλίμα (και μάλιστα πρόβλημα ανθρωπογενές!) έτσι ώστε να δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα ως κάτι το φυσιολογικό τις λεγόμενες «κλιματικές» πολιτικές που στοχεύουν στο να αποστερήσουν από τους ανθρώπους αναγκαίους πόρους για να επιβιώσουν.
Ένα άλλο βασικό στοιχείο είναι ότι οι κρατικές υπηρεσίες που είναι αρμόδιες για θέματα «πολιτικής προστασίας» δημιουργούν εντέχνως προβλήματα στα δίκτυα μετακίνησης. Όταν κλείνει εκ των προτέρων η Αττική οδός, όταν κλείνει το μετρό της Αθήνας, όταν ανακοινώνεται από πριν η προσέλευση στη δουλειά και το άνοιγμα υπηρεσιών στις 10 π.μ., ήδη έχει προκληθεί μια ειδική κατάσταση, πριν εμφανιστεί το καιρικό φαινόμενο.
Το γεγονός ότι οι ίδιοι οι άνθρωποι αναμένουν από κάποιον άλλον να τους φροντίσει και δεν φροντίζουν οι ίδιοι τη γειτονιά τους και τους γείτονές τους και κάθε καιρικό φαινόμενο ισοδυναμεί με προσωπική ανημποριά και έλλειψη οργάνωσης, το ό,τι αποφασίζουμε να βγούμε με ρούχα και παπούτσια που αντιστοιχούν σε ανοιξιάτικο καιρό, επειδή πρέπει κάποιος να μας πει πώς θα ντυθούμε ισοδυναμεί με έλλειψη στοιχειώδους ενστίκτου επιβίωσης, όπου το στυλ κυριαρχεί επί της ανάγκης.
Και μιας και όλα έχουν όνομα, ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους: η φτώχεια σκοτώνει, επειδή στερεί τη δυνατότητα επαρκούς διατροφής και θέρμανσης σε περιόδους κακοκαιρίας· η απομόνωση και η εγκατάλειψη σκοτώνει, επειδή οι άνθρωποι δεν ζουν σε κοινότητες, αλλά αναγκάζονται να εξαρτώνται από απρόσωπες εξουσίες· η έλλειψη σεβασμού στη φύση σκοτώνει, επειδή συχνά μας κάνει να υπερτιμούμε τις δυνατότητές μας και να αψηφούμε πραγματικά ακραία καιρικά φαινόμενα, για να κατακτήσουμε άλλη μια πρόκληση· ο παραλογισμός κάθε εξουσίας σκοτώνει που επιβάλλει τον παραλογισμό και τον καθιερώνει με νομοθεσίες. Εν τέλει, η άγνοια ως προς τις προθέσεις τις εξουσίας σκοτώνει. Αν ξέρεις από τι κινδυνεύεις, μπορείς να προστατευτείς. Αν εξαπατάσαι, στρέφεις σε λάθος προβλήματα την προσοχή σου, θεωρώντας δικαιολογημένες απάνθρωπες πολιτικές.
Θα μας βρείτε στο Twitter
Θα μας βρείτε στο Twitter
