Ο Θεόδωρος Γρίβας (1797-1862), από τη γνωστή Ακαρνανική οικογένεια, που κυριαρχούσε στο αρματολίκι στην περιοχή της Βόνιτσας, πολέμησε κατά την Επανάσταση το 1821 ως Χιλίαρχος στην αρχή, στη Δυτική Ελλάδα, φθάνοντας -λόγω ανδρείας- να ονομαστεί Στρατηγός, τίτλο που έφερε μέχρι το θάνατό του.
Αποκορύφωση των αγώνων του αποτελεί η εξέγερση της Βόνιτσας, 4 Οκτωβρίου 1862, που έφερε τελικά την εκθρόνιση του βασιλιά Όθωνα.
Με την εκδήλωση της εξέγερσης, σχηματίστηκε Επαναστατική Επιτροπή, έγινε αρχηγός της και προχώρησε στο Αγρίνιο, όπου έμαθε ότι η Εξέγερση γενικεύτηκε σε όλη την Ελλάδα και ότι ο Όθων κηρύχτηκε έκπτωτος.
Ο Γρίβας έφθασε στο Μεσολόγγι, έτοιμος να βαδίσει κατά της Αθήνας.
Η προσωρινή Κυβέρνηση όμως, αγνόησε τον κυριότερο και πραγματικόν αρχηγό της Επανάστασης και έστειλε, μόνο μια αντιπροσωπεία στο Μεσολόγγι, στις 23 Οκτωβρίου 1862, για να του επιδώσει επίσημα το βαθμό του Στρατάρχη, αλλά όταν έφθασε στο Μεσολόγγι, η αντιπροσωπεία, τον βρήκαν ετοιμοθάνατο (είχαν φροντίσει να τον δηλητηριάσουν).
Ευρισκόμενος λοιπόν, στο Μεσολόγγι το 1862, με δυο Συντάγματα Στρατιώτες κυρίως απ’ την Ακαρνανία αλλά και την Αιτωλία, τον φαρμάκωσαν, πριν έλθει στην Αθήνα να πολεμήσει και διώξει τους Βαυαρούς και τους εναπομείναντες αυλικούς και εγκαταστήσει δική του Κυβέρνηση.
Η χρονιά αυτή, θεωρείται, η χρονική αφετηρία, που ο ανώνυμος λαϊκός Ξηρομερίτης Ακαρνάν, ποιητής-τραγουδιστής, έπλασε το τόσο παρεξηγημένο τραγούδι, το οποίο όχι μόνο δεν υμνεί την βασιλεία, αλλά αντιθέτως έχει έντονο αντιμοναρχικό χαρακτήρα μιας και ο κεντρικός του ήρωας είναι ο Θεόδωρος Γρίβας ο οποίος αγωνίστηκε με πάθος ενάντια στον Όθωνα και για την εκθρόνιση του.
Φύση ανυπότακτη και ασυγκράτητη ο Γρίβας, έμπλεξε σε πολιτικές διαμάχες και η δράση του, που χαρακτηρίζεται από την υπερβολή και το φανατισμό, συνδέεται και με κάποιες ωμότητες, όχι και λίγες.
Το 1836 πολέμησε και συνέτριψε ένα Στρατιωτικό κίνημα στη Δυτ. Ελλάδα, που είχαν κάνει οι αδικημένοι απ’ το Βαυαρικό καθεστώς, Οπλαρχηγοί της Ακαρνανίας κυρίως, αλλά και της Αιτωλίας, όπως οι: Δήμο Τσέλιος, Γ. Μαλάμος, Ν. Ζέρβας, Ν. Στράτος, Ν. Δραγαμεστινός, Γ. Μπαϊρακτάρης, Γ. Γιολτάσης, Ν. Βασιλάκης, Φ. Κουσουρής, Δ. Παλιογιάννης, Γ. Φραγκογιάννης, Κ. Στουρνάρης, Γ. Κραβαρίτης κ.λ.π. οπλαρχηγοί.
Από τότε και στο εξής, επειδή κατηγορήθηκε σφόδρα, έπνεε μένεα κατά του Όθωνος.
Στο κίνημα της 3ης Σεπτεμβρίου 1843, υπέρ του Συνταγματικού Πολιτεύματος, ο Γρίβας έλαβε μέρος εναντίον του Όθωνος.
Το 1854 και, παρά τις αντιδράσεις της Ελληνικής Κυβέρνησης οργάνωσε μόνος του την αποτυχημένη Επανάσταση στην τουρκοκρατούμενη Ήπειρο (εκστρατεία στο Κουτσελιό Ιωαννίνων).
Ο ατίθασος χαρακτήρας του Θεοδ. Γρίβα έχει αποτυπωθεί ανάγλυφα και μέσα στο τραγούδι.
Ο Όθων του παραγγέλνει να αφοπλιστεί (ποιος ξέρει τι είχε διαπράξει) και ο Γρίβας του απαντάει απαξιωτικά και περιφρόνητικά..
Το τραγούδι, έγινε απ’ τους Ξηρομερίτες οπαδούς και πιστούς του στην Ακαρνανία, εξυμνεί την υπερηφάνεια του Γρίβα και χορεύεται από τους Ξηρομερίτες-Ακαρνάνες και γι’ αυτό μιλούν με έσχατη περιφρόνηση για το βασιλιά. Το τραγούδι έχει ως ακουλούθως:
– Γρίβα μ’ σε θέλει ο βασιλιάς
Όλος ο κόσμος κι ο ντουνιάς.
– Σαν τι με θέλει ου κιαρατάς
oύλος ο κόσμος κι ο ντουνιάς.
Ωρ’ αν με θέλει για κακό
να ζώσω τα, τ΄ άρματα κι γω.
Ωρ’ αν με θέλει για καλό
ν΄ αλλάξω και, και να στολιστώ.
– Μωρέ σε θελ’ να δώκεις τ’ άρματα
να προσκυνήσεις το βασιλιά.
– Γρίβας δε δίνει τ’ άρματα
δεν προσκυνάει τον ΚΙΑΡΑΤΑ.
Έχουν διαμορφωθεί μάλιστα και παραλλαγές που φθάνουν σε απίστευτο σημείο ακρότητας και, καθώς ο μελωδικός ρυθμός είναι αρρενωπός και έντονος, σε βαθμό που συνεχώς ερεθίζει τον χορευτή και τον «προκαλεί» να προχωρήσει σε δυναμικό τσάμικο χορό, μερικές φορές, στα τοπικά και όχι μόνο γλέντια, δημιουργούνταν φοβερές παρεξηγήσεις, με αποτέλεσμα, οι οργανοπαίχτες να αποφεύγουν τότε, αλλά και ακόμη και σήμερα, να το εκτελούν και να τραγουδούν, αυτό το τραγούδι.
Αυτή είναι η ιστορική-επιστημονική αλήθεια, σχετικά με τούτο το τραγούδι, το οποίο δυστυχώς, έχει πολιτικοποιηθεί -από άγνοια- έντονα και χαρακτηρίζεται -λανθασμένα- ως φιλοβασιλικό και μοναρχικό άσμα.
Το τραγούδι του Θ. Γρίβα, με τον έντονο αντιμοναρχικό χαρακτήρα των στίχων του, κάθε άλλο παρά, στρέφεται εναντίον της Δημοκρατίας.
video:
Το τραγούδι αυτό στο πέρασμα του χρόνου, έχει δυστυχώς αλλάξει μορφή, με αποτέλεσμα να παρουσιάζεται ως τραγούδι κυρίως φιλοβασιλικών κύκλων του παρόντος με την εξής παραλλαγή στον στίχο:
«Σαν τι με θέλει ο βασιλιάς; όλος ο κόσμος ο ντουνιάς;
Γρίβα σε θέλει για καλό, για να σε κάνει στρατηγό».
Θα μας βρείτε στο Twitter
Θα μας βρείτε στο Twitter
