 |
Η Νέα Υόρκη κήρυξε κατάσταση έκτακτης ανάγκης λόγω πολιομυελίτιδας – Ποια είναι η ιστορία πίσω απο τον ιό της πολιομυελίτιδας;
Ο εξαφανισμένος ιός της πολιομυελίτιδας φαίνεται να επιστρέφει… μετά απο 30 χρόνια μέσω λυμάτων, αυτη τη φορά στη Νέα Υόρκη. Η Νέα Υόρκη δεν είναι η μόνη περιοχή που ανιχνεύθηκε ο ιός. Το περασμένο μήνα, στο Λονδίνο ανιχνεύθηκε επίσης πολιομυελίτιδα στα λύματα, το ίδιο συνέβη στο Ισραήλ, στη Μοζαμβίκη και σε ακόμη 25 ακόμα διαφορετικές χώρες.
Μετά τον εντοπισμό του ιού της πολιομυελίτιδας σε δείγματα λυμάτων από τέσσερις κομητείες στην περιοχή της Νέας Υόρκης, η Νέα Υόρκη κήρυξε κατάσταση έκτακτης ανάγκης για να ενισχύσει τα χαμηλά ποσοστά εμβολιασμού. Οι κομητείες είναι οι Nassau, Rockland, Orange και Sullivan.
Σύμφωνα με το υπουργείο Υγείας, στόχος της εκστρατείας εμβολιασμού είναι να αυξήσει τα ποσοστά εμβολιασμού της πολιτείας πολύ πάνω από 90%. Για να αυξηθεί το ποσοστό εμβολιασμού θα διευρύνει ένα δίκτυο εμβολιασμών που θα περιλαμβάνει φαρμακοποιούς, μαίες και προσωπικό EMS.
Η Δρ Mary Bassett, η Επίτροπος Υγείας της Νέα Υόρκης, προέτρεψε όσους δεν έχουν εμβολιαστεί να κάνουν το εμβόλιο αμέσως. Για να βεβαιωθούν ότι έχουν κάνει τα εμβόλιά τους, όσοι δεν είναι σίγουροι για την κατάσταση εμβολιασμού τους θα πρέπει να επικοινωνήσουν με έναν γιατρό, κλινική ή την υγειονομική αρχή της κομητείας.
«Στην πολιομυελίτιδα, απλά δεν μπορούμε να ρίξουμε τα ζάρια», είπε η Bassett. «Προτρέπω τους Νεοϋορκέζους να μην δεχτούν κανέναν απολύτως κίνδυνο. Ο εμβολιασμός κατά της πολιομυελίτιδας είναι ασφαλής και αποτελεσματικός — προστατεύοντας σχεδόν όλους τους ανθρώπους από ασθένειες που λαμβάνουν τις συνιστώμενες δόσεις».
Κάποιοι Νεοϋορκέζοι θα πρέπει να κάνουν και “αναμνηστική” δόση…
Οι ειδικοί στον τομέα της υγείας συνέστησαν σε ορισμένους Νεοϋορκέζους που ολοκλήρωσαν τη σειρά εμβολιασμού τους να λάβουν και μία αναμνηστική δόση εφ’ όρου ζωής. Αυτά τα άτομα περιλαμβάνουν εκείνους που ενδέχεται να έρθουν σε επαφή με κάποιον που έχει μολυνθεί από τον ιό της πολιομυελίτιδας ή που υπάρχει υποψία ότι έχει προσβληθεί, καθώς και μέλη του νοικοκυριού του πάσχοντος ατόμου.
Το εμβόλιο κατά της πολιομυελίτιδας θα πρέπει να χορηγείται σε όλα τα παιδιά τέσσερις φορές. Η πρώτη δόση χορηγείται μεταξύ των ηλικιών 6 εβδομάδων και 2 μηνών, η δεύτερη στους 4 μήνες, η τρίτη μεταξύ των ηλικιών 6 μηνών και 18 μηνών και η τέταρτη μεταξύ των ηλικιών 4 και 6 ετών.
Πώς εξαπλώνεται ο ιός της πολιομυελίτιδας;
Οι άνθρωποι μπορούν να προσβληθούν από πολιομυελίτιδα όταν ο ιός εισέλθει στο στόμα τους, συνήθως μέσω της επαφής με χέρια που έχουν εκτεθεί στα κόπρανα ενός μολυσμένου ατόμου. Επειδή το 70% των μολυσμένων ατόμων δεν εμφανίζουν συμπτώματα, ο ιός συχνά εξαπλώνεται απαρατήρητα. Μόνο το 25% όσων έχουν μολυνθεί εμφανίζουν ήπια συμπτώματα γρίπης.
Κάποιος που έκανε το εμβόλιο πολιομυελίτιδας από το στόμα θεωρείται ότι ξεκίνησε την αλυσίδα μετάδοσης που έφερε την πολιομυελίτιδα στη Νέα Υόρκη από το εξωτερικό. Μια εξασθενημένη εκδοχή του ιού που μπορεί ακόμα να πολλαπλασιαστεί χρησιμοποιείται στο στοματικό εμβόλιο. Ο ιός του εμβολιασμού αναπτύσσει περιστασιακά μολυσματικές μεταλλάξεις και εξαπλώνεται σε άλλους ανθρώπους.
Πάμε λίγο πιο βαθιά…
Οι ΗΠΑ σταμάτησαν να χρησιμοποιούν το στοματικό εμβόλιο πριν από δύο δεκαετίες. Τώρα χρησιμοποιούν ένα εμβόλιο που χορηγείται ως ένεση και περιέχει μια αδρανοποιημένη εκδοχή του ιού, η οποία αποτρέπει την αναπαραγωγή και τη μετάλλαξη. Παρά το γεγονός ότι αυτό το εμβόλιο είναι αρκετά επιτυχημένο στην πρόληψη της ασθένειας, δεν σταματά ούτε αυτό την μετάδοση του ιού…
Ο από του στόματος εμβολιασμός κατά της πολιομυελίτιδας χρησιμοποιεί ζωντανό στέλεχος που μπορεί να μεταλλαχθεί και να γίνει λοιμογόνο, διαδίδοντας την μετάλλαξη που είναι γνωστή ως ιός πολιομυελίτιδας που προέρχεται από το εμβόλιο δια στόματος!
Ως εκ τούτου…
Ο Μπιλ Γκέιτς ετοίμασε ένα νέο εμβόλιο για την εξάλειψη της πολιομυελίτιδας που προκαλείται από τα εμβόλια κατά της πολιομυελίτιδας…
Ο δισεκατομμυριούχος ευγονιστής Μπιλ Γκέιτς βρήκε τρόπο να επωφεληθεί από τη χρηματοδότηση νέων «εμβόλιων» για ασθένειες που ο ίδιος προκάλεσε με τα προηγούμενα εμβόλια του.
Μια έκθεση του NPR προσδίδει την αύξηση της πολιομυελίτιδας στα από του στόματος εμβόλια που περιέχουν τον ζωντανό ιό. Στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε άλλες δυτικές χώρες, χρησιμοποιείται πλέον ένας αδρανοποιημένος ιός.
Τι λέει το NPR :
«Όσοι έχουν ανοσοποιηθεί με ζωντανό ιό μπορούν να τον αποβάλουν στα κόπρανα τους, και μπορούν να το εξαπλώσουν μέσω των λυμάτων σε μέρη με κακή υγιεινή. Στη συνέχεια κάποιος που δεν είναι εμβολιασμένος μπορεί να αρρωστήσει με πολιομυελίτιδα που προέρχεται από εμβολιασμένους μετά από επαφή με τα μολυσμένα λύματα».
Αυτό ακριβώς που συμβαίνει στα λύματα της Νέας Υόρκης, του λονδίνου και σε άλλες χώρες είναι αποτέλεσμα του μεταλαγμένου ιού, απο το εμβόλιο της πολιομυελίτιδας.
Το νέο εμβόλιο του Gates κατά της πολιομυελίτιδας έλαβε ήδη άδεια χρήσης έκτακτης ανάγκης από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.
Η Ananda Bandyopadhyay, αναπληρώτρια διευθύντρια για την πολιομυελίτιδα στο Ίδρυμα Bill & Melinda Gates, λέει ότι έχουν γίνει τρεις «ανεξάρτητες τροποποιήσεις» στο εμβόλιο για να γίνει ασφαλέστερο και λιγότερο πιθανό να προκαλέσει πολιομυελίτιδα.
«Για παράδειγμα, έχουν αλλάξει την πολυμεράση, ένα από τα βασικά ένζυμα που είναι υπεύθυνα για την εισαγωγή μεταλλάξεων, μειώνοντας την ικανότητά της να αναμειγνύει και να ταιριάζει γονίδια από διαφορετικούς ιούς».
Το νέο εμβόλιο από τον Gates είναι ήδη διαθέσιμο με άδεια χρήσης έκτακτης ανάγκης από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ). Απλώς δεν έχει λάβει ακόμη την πλήρη έγκριση, όπως τα «εμβόλια» του κορωνοϊού, πράγμα που σημαίνει ότι είναι ακόμα σε πειραματικό στάδιο.
Από τον Μάρτιο του 2021, 265 εκατομμύρια δόσεις έχουν χορηγηθεί σε παιδιά απο 14 χώρες, τα περισσότερα από αυτά στην Αφρική. Η πολιομυελίτιδα που προκαλείται από τα εμβόλια είναι αχαλίνωτη σε όλη την Αφρική, ο Γκέιτς έχει επικεντρώσει μεγάλο μέρος της προσοχής του όλα αυτά τα χρόνια.
Πάμε λίγο ακόμα πιο βαθιά…
Πως το Ινστιτούτο Ροκφέλερ χειραγώγησε την ιατρική κοινότητα και προώθησε την απάτη της πολιομυελίτιδας!
Το 1907, ένα ξέσπασμα ασθένειας στη Νέα Υόρκη έδωσε στον διευθυντή του Ινστιτούτου Rockefeller Simon Flexner μια χρυσή ευκαιρία να διεκδικήσει την ανακάλυψη ενός αόρατου «ιού» που προκαλείται από αυτό που αυθαίρετα ονομάζεται πολιομυελίτιδα.
Η λέξη πολιομυελίτιδα σημαίνει απλώς φλεγμονή της φαιάς ουσίας του νωτιαίου μυελού. Εκείνη τη χρονιά, περίπου 2.500 Νεοϋορκέζοι, κυρίως παιδιά, διαγνώστηκαν με κάποια μορφή πολιομυελίτιδας, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε παράλυση, ακόμη και σε θάνατο.
Η απάτη Flexner
Η πιο εντυπωσιακή πτυχή ολόκληρου του έπους της πολιομυελίτιδας στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά το πρώτο μισό του 20ού ήταν αποκλειστηκά επιχείρηση που ελεγχόταν από ανθρώπους που συνδέονταν με το ινστιτούτο Ροκφέλερ.
Αυτή η απάτη ξεκίνησε με τις δηλώσεις του διευθυντή του Ινστιτούτου Rockefeller, Simon Flexner, σύμφωνα με τις οποίες ο ίδιος και ο συνάδελφός του, Paul A. Lewis, είχαν «απομονώσει» ένα παθογόνο, αόρατο με γυμνό μάτι, μικρότερο ακόμη και από ένα βακτήριο, το οποίο πίστευαν ότι ήταν η πηγή της ακρωτηριαστικής ασθένειας σε μια σειρά από κρούσματα στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Πώς τους ήρθε αυτή η ιδέα;
Σε ένα άρθρο του 1909 στο Journal of the American Medical Association, ο Flexner ισχυρίστηκε ότι αυτός και ο Lewis απομόνωσαν τον υπεύθυνο ιό της πολιομυελίτιδας. Ισχυρίστηκαν ότι κατάφεραν να περάσουν πολιομυελίτιδα σε αρκετούς πιθήκους και μαϊμούδες. Ξεκίνησαν με έγχυση άρρωστου ανθρώπινου ιστού νωτιαίου μυελού από ένα νεαρό αγόρι που είχε πεθάνει, πιθανώς από τον ιό, σε εγκεφάλους πιθήκων. Όταν ένας πίθηκος αρρώστησε, ένα εναιώρημα του άρρωστου ιστού του μυελού των οστών του πιθήκου, εγχύθηκε στον εγκέφαλο άλλων πιθήκων που επίσης αρρώστησαν.
Υποστήριξαν τότε οι γιατροί του Ινστιτούτου Ροκφέλερ ότι απέδειξαν έτσι ότι ο ιός της πολιομυελίτιδας ήταν υπεύθυνος για τη μυστηριώδη ασθένεια. Δεν είχαν κάνει κάτι τέτοιο. Ο Flexner και ο Lewis μάλιστα το παραδέχτηκαν: «Δεν καταφέραμε να ανακαλύψουμε κανένα βακτήριο που θα μπορούσε να εξηγήσει την ασθένεια. και, δεδομένου ότι μεταξύ της μακράς σειράς πολλαπλασιασμού του ιού στους πιθήκους, κανένα ζώο δεν έδειξε, στις βλάβες, τους κόκκους που περιγράφηκαν από προηγούμενους ερευνητές και δεν καταφέραμε να λάβουμε τέτοια βακτήρια από το ανθρώπινο υλικό που μελετήσαμε, θεωρήσαμε ότι θα μπορούσαν να εξαιρεθούν από την εξέταση».
Αυτό που έκαναν τότε ήταν μια εικασία, ένα άλμα πίστης, όχι ένας επιστημονικός ισχυρισμός. Πήραν την υπόθεσή τους για μια εξωγενή ιογενή υπηρεσία και την έκαναν πραγματικότητα, χωρίς ίχνος αποδείξεων. Υποστήριξαν : «Ως εκ τούτου,… οτι ο μολυσματικός παράγοντας της επιδημικής πολιομυελίτιδας ανήκει στην κατηγορία των μικροσκοπικών και φιλτραρόμενων ιών που δεν έχουν ακόμη αποδειχθεί με βεβαιότητα στο μικροσκόπιο». ?
Ο Simon Flexner απλώς ισχυρίστηκε ότι «πιθανόν» να είναι ένας ιός πολιομυελίτιδας που σκοτώνει τους πιθήκους, γιατί δεν μπορούσε να σκεφτεί άλλη εξήγηση. Μάλιστα, δεν αναζήτησε άλλη πηγή ασθένειας. Δεν υπήρξε επιστημονική απομόνωση του ιού. Ήταν μια εικασία: «…δεν έχει ακόμη αποδειχθεί με βεβαιότητα στο μικροσκόπιο». Το παραδέχτηκαν σε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στις 18 Δεκεμβρίου 1909 στο JAMA, με τίτλο «Η φύση του ιού της επιδημικής πολιομυελίτιδας».
περισσότερα : ΕΔΩ
